پزشکی
همراه همیشگی انسان در طول زندگی اوست. از آنجائیکه درد و رنج بخش و جزئی
از زندگی بشر است، بنابراین همواره به دنبال درمان آنها بوده و هست. مردم
ایران، یونان، چاد، آشور، مصر و تمامی تمدنهای اولیه بشری اطلاعاتی در
مورد طبابت داشته اند و در هر صورت گاهی مانند راهبه ها عمل میکردند.
بقراط توانست خرافه پرستی و افکار معبدی را از علم پزشکی جدا کند. وی با
دلیل ثابت کرد که مرگ و زندگی بر اساس نظم عالم هستی اتفاق میافتد و او با
یقین وجدان خاص و برخی موضوعات اجتماعی قسمنامه بقراطی را تنظیم نمود که
عهدنامه مهمّی است.
مهمترین دوره های مختلف طبابت و تجویز دارو در ایران عبارتند از:
1 – هخامنشیان 2 – ساسانیان 3 – اسلامی
1- دوره هخامنشیان: این دوره یکی از سودمندترین و درخشانترین دوره ها در تاریخچه ی پزشکی ایران است. این علم حدود 2500 سال پیش در ایران به سبب تاکید بر موضوعات بسیاری ازجمله بهداشت در کتاب های مذهبی زرتشتیان از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده است و همه ی پزشکان در این دوره بر اساس اهمیت تقسیم بندی شده اند. پزشکان دارو(داروساز) – جراح – روان درمانها و پزشکان گیاهی و در کتاب اوستا نیز میتوان نوشته هایی در این بابت یافت.
