طب سنتی در ایران قدیم
در ایران قدیم، خدمات طب سنتی و اسلامی تنها توسط حکیم های آن زمان ارائه می شد. در اوایل قرن گذشته، هنگامی که با تمدن غربی پس از رنسانس علمی اروپا مواجه شدیم، با احساس حقارت در برابر تکنولوژی آنها، یک باره از گذشته درخشان علمی خود به خصوص در رشته طب بریدیم و با توسعه طب آلوپاتیک و بی مهری نسبت به حکیم ها وروش های درمانی شان، به تدریج تعداد آن ها رو به کاهش نهاد و کتب علمی شان در کتابخانه ها مهجور ماند، یا به وسیله عمّال غرب به تاراج رفت. ما هم برای این که متهم به واپسگرایی نشویم، آنچه که از پدران خود به ارث برده بودیم، بیرون ریختیم، در حالی که غربی ها علی رغم تظاهر به آتش زدن کتب طب سنتی، با شیوه های مختلف، این گنجینه های ارزشمند را ربوده و با استخدام مترجمین عرب اقدام به ترجمه متون و تحقیق و تفحص در مفاهیم علمی آن نمودند. اکنون که بیش از صد سال از زمان تاراج آن سنت ها و میراث ها گذشته است، دیدیم که ما نیز در همکاری با آنها در طی چند دهه، میراث هزار ساله خود را آتش زده ایم، لذا به تدریج دستی بر چشم هایمان کشیده و می خواهیم از خواب گران برخیزیم.
