مامیران یا "مامیزان کبیر" گیاهی داروئی
از تیره "خشخاش Papaveraceae" است که نام علمی آن"Chelidonium Majus"می
باشد .مامیران ،" گیاه پرستو " میز نامیده میشود.
گیاهی است علفی،
چندساله با شیره نارنجی رنگ، منشعب به رنگ سبز تیره، واجد کرک های پراکنده و
دارای بن ساقه ای پوشیده از قاعده های پایای برگ ها و ساقه ای منشعب به
ارتفاع ۹۰- ۳۰ سانتیمتر. برگ ها شانه ای دارای ۷-۵ برگچه تخم مرغی تا
مستطیلی شکل. گل آذین چتر مانند آن دارای ۶-۲ گل، گل با دو کاسبرگ آزاد و
ریزان و چهار گلبرگ کامل زرد رنگ، واژ تخم مرغی است. پرچم ها زرد رنگ، میوه
به شکل کپسول کشیده، کمابیش مستقیم و فاقد کرک است.
دانه های آن
سیاه رنگ هستند. اندام دارویی مامیران قسمت هوایی گیاه است که در هنگام گل
دادن جمع آوری می شوند. از مامیران به صورت خوراکی به عنوان صفراآور،
ضداسپاسم، مسکن (ضعیف) و مدر و به صورت موضعی در درمان زگیل استفاده می
شود. در طب گذشته از تمام قسمت های گیاه مامیران به ویژه شیرابه و ریشه آن
در درمان ناراحتی های پوستی به ویژه برص، درد دندان و نیز به عنوان صفراآور
استفاده می کردند.
سرشاخه هوایی مامیران دارای ۱-۱/۰ درصد
آلکالوئید با بیش از ۲۰ آلکالوئید است. این گیاه در زمین های بایر به صورت
خودرو رشد می کند و به صورت وسیعی در اروپا و آسیای شمالی و مرکزی می روید.
